‘Na alle pech verdien ik dit geluk’

Het zit Bas niet mee in het leven. Twee keer raakt hij in de schulden: door pech, dakloosheid en een paar onhandige keuzes. Beide keren komt hij eruit met de hulp van Stadsring. Het vaderschap geeft hem nu de kracht om zijn leven op orde te krijgen.

“Ik stond op straat met een plastic tas met enveloppen en één onderbroek. Meer had ik niet. En kijk nu eens wat ik bereikt heb.”

Het is voor Bas (38) een dag om nooit te vergeten. Nadat zij elf maanden in een pleeggezin woonde, wordt zijn eenjarige dochter thuisgebracht. Bij papa. Ze kan nog maar net lopen. Bas pakt haar handje vast: ‘kom, nu gaan we samen de wereld in’. Wat hij voelt, is onbeschrijflijk.

Zelf komt Bas uit een gezin dat weinig te besteden heeft. Zijn vader zegt vaak: ‘Als je voor een duppie geboren bent, word je nooit een kwartje.’ Bas gaat al jong werken, zonder eerst een opleiding te volgen.

De eerste keer dat hij in de schulden komt, heeft Bas geld geleend om zijn moeder te helpen. Na het overlijden van haar partner dreigt ze op straat te belanden. Het levert Bas een schuld op van € 38.000, ‘voor de helft boetes’. Via een wettelijke schuldregeling bij Stadsring komt hij er vanaf.

Bergafwaarts

Dakloosheid speelt een grote rol als Bas voor de tweede keer in de schulden belandt. Hij woont op dat moment bij zijn moeder, maar die overlijdt en Bas – die niet de hoofdhuurder is – raakt dakloos. Het gaat snel bergafwaarts. ‘Ik wilde niets voelen en nergens over nadenken. Ik raakte afhankelijk van alcohol en coke, leefde in een andere wereld. De rekeningen stapelden zich intussen op.’

Er lijkt een nieuw hoofdstuk aan te breken als Bas bij een verslavingskliniek een relatie krijgt. Zijn vriendin krijgt een woning en Bas trekt erbij in. Ze raakt zwanger. Maar het gaat mis en opnieuw staat Bas op straat. Het kindje wordt ondergebracht in een pleeggezin.

Vanaf dat moment heeft Bas maar één doel: hij wil zijn dochter terug. Hij stopt volledig met drinken en laat zich onderzoeken door instanties. Is hij capabel genoeg om zijn dochter op te voeden? Hij ziet haar elke week, pleegzorg kijkt mee. Het gaat hem makkelijk af.

Bewind

Het gaat goed met Bas. Hij krijgt een woning en schrijft zich in bij de gemeente. ‘En dan komen de schuldeisers achter je aan. Nu weten ze waar je zit.’ Bas raakt in paniek. ‘Straks komt mijn dochter thuis en ik weet niet eens wat voor schulden ik heb.’ Hij laat zich onder bewind stellen, maar heeft al snel spijt. ‘Zo moeilijk is het niet om op een knopje te drukken en de betalingen te verrichten. Dat kan ik zelf ook wel.’ Tot zijn grote opluchting wordt het bewind beëindigd.

“Ik heb nog maar één schuldeiser, voor mij een stuk overzichtelijker. En heb ik een meevaller, dan mag ik dat geld zelf houden”

Weer meldt Bas zich bij Stadsring. Dit keer met een door hemzelf gemaakt schuldenoverzicht. De schuldhulpverlener weet een akkoord te bereiken met de schuldeisers. Na 36 maanden zal hij schuldenvrij zijn.

Saneringskrediet

Maar dan hoort Bas dat Stadsring intussen ook een saneringskrediet aanbiedt. Waarom heb ik dat niet? vraagt hij zich af. Het kan. Alle schuldeisers gaan akkoord. De schuldregeling wordt omgezet in een saneringskrediet. ‘Ik heb nog maar één schuldeiser, voor mij een stuk overzichtelijker. En heb ik een meevaller, dan mag ik dat geld zelf houden. Ook mag ik versneld aflossen. Dus ik denk dat ik deze zomer met mijn vakantiegeld in één keer het laatste deel afbetaal. Dan is het maar klaar.’

Van de € 14.800 schuld heeft Bas straks 10 procent betaald. ‘Als iemand moedwillig schulden maakt, dan mag ‘ie er van mij voor bloeden’, vindt hij. ‘Maar ik heb heel veel pech gehad, ik vind dat ik dit geluk verdien.’

De schuldhulpverlener heeft hem ‘perfect’ geholpen, vindt Bas. ‘Maar het hangt óók van jou af. Ik leverde heel snel alle stukken aan. Blijf je afwachten, dan wordt het een lang traject. Je moet het uiteindelijk zelf doen.’

‘Ik heb mijn les geleerd. Nooit meer zal ik enveloppen in de prullenbak gooien. En mijn dochter krijgt een goede financiële opvoeding. Ze krijgt elke keer centjes in een potje, zodat ze weet wat geld waard is. Mijn dochter is mijn drijfveer in alles wat ik doe.’

Kwartje

Bas ziet de toekomst positief. ‘Kansen krijg je niet, die moet je zelf creëren. Niets is onmogelijk. Ik stond op straat met een plastic tas met enveloppen en één onderbroek. Meer had ik niet. En kijk nu eens wat ik bereikt heb. Mijn vader had ongelijk. Als je een dubbeltje bent, moet je net zo lang doorgaan tot je een kwartje wordt.’

*Bas is een verzonnen naam. Stadsring beschermt de privacy van zijn cliënten.