Haar nieuwe werkgever betaalde Saskia* geen salaris. Dit bracht haar financieel aan de rand van de afgrond. Nu pakt ze haar schulden aan met de hulp van Stadsring51 en een bewindvoerder. ‘Wat ik eruit heb geleerd? Dat mijn kind en ik op de eerste plek moeten komen als het gaat om de financiën.’

Toegegeven, Saskia (48) deed haar geldzaken niet altijd volgens het boekje. Soms kocht de alleenstaande moeder iets op afbetaling of leende ze geld uit aan vrienden. ‘Ik deed het op mijn manier. Ik wist dat er altijd weer een salaris binnenkwam.’ Voor een bescheiden inkomen moest Saskia vier dagen per week flink aanpoten (‘in de horeca werk je vaak wel twaalf uur op een dag’), maar dat deed ze met plezier. ‘Ik ben nu eenmaal een aanpakker.’

Fulltime werken

Toen haar dochter achttien werd, ging Saskia’s inkomen er flink op achteruit. De kinderbijslag en het kindgebonden budget vervielen, toeslagen gingen omlaag. Omdat ze niet meer uren kon werken bij haar werkgever, ging ze op zoek naar een fulltime baan. Bij een nieuw horecabedrijf werd ze aangenomen als bedrijfsleider.

Saskia: ‘Mijn werkgever had veel opstartkosten. Ik had er begrip voor dat ze me de eerste maand geen salaris kon betalen. ‘Volgende maand hebben we genoeg omzet, dan lukt het wel’, beloofde ze.’

Rode vlaggen

Maar ook in de maanden erna kwam er geen salaris. Wel werden er veel pakketjes bezorgd in de zaak, soms wel dertig op een dag. ‘Er gingen veel rode vlaggen bij mij af’, herinnert Saskia zich. Toen het een aantal dagen erg warm was, werden er twee luxe airco’s afgeleverd. ‘Voor thuis, voor elke slaapkamer één’, verklaarde de werkgever. 

Intussen had Saskia geen cent te makken. ‘Als ik boos werd, kreeg ik honderd euro in de hand gedrukt. Dan kon ik boodschappen doen.’

Pas na zeven maanden zonder salaris nam Saskia ontslag. Waarom ging ze niet eerder weg? ‘De eerste maanden had ik het met mijn werkgever te doen. Ze had het moeilijk. Later deed ik er alles aan om haar failliet te laten verklaren. Dat is helaas niet gelukt.’

Bewindvoerder

Intussen was Saskia’s financiële situatie zorgelijk. De post maakte ze niet meer open. Elk moment kon ze uit haar huurwoning worden gezet. Maar al snel vond ze ander werk. Door een deel van de huur te betalen, mocht ze in haar huis blijven wonen. 

‘Wat ik eruit heb geleerd? Dat mijn kind en ik op de eerste plek moeten komen als het gaat om de financiën.’

Ook zocht ze contact met een bewindvoerder. Omdat loonbeslag dreigde, werd Saskia aangemeld bij Stadsring51. In november 2019 kwam de minnelijke schuldregeling tot stand. Eindelijk was er een einddatum voor de financiële zorgen van Saskia. In november 2022 zal ze van haar schulden verlost zijn.

Tot haar grote verbazing vond Saskia een leuke nieuwe baan. ‘De leerlingen die ik in het restaurant begeleidde, waren enthousiast over mij. Ze vonden dat ik op hun school moest solliciteren. Ondanks dat ik geen diploma’s had, werd ik er aangenomen. Financieel ging ik er flink op vooruit.’

Sociaal minimum

Maar toen de coronapandemie uitbrak, kon Saskia’s contract niet worden verlengd. Ze krijgt nu een WW-uitkering op het sociaal minimum: 1231 euro per maand. ‘Het UWV kijkt naar wat je de laatste jaren gemiddeld verdiende. En in de horeca is dat niet veel.’ Ondanks het lagere inkomen blijft de schuldregeling wel doorlopen, zolang Saskia haar best doet om nieuw werk te vinden.

Saskia benadrukt dat ze zich geen slachtoffer voelt. ‘Ik heb de verkeerde keuze gemaakt. Maar uit een goed hart. Wat ik eruit heb geleerd? Dat mijn kind en ik op de eerste plek moeten komen als het gaat om de financiën.’ Ze geeft de moed niet op. ‘Ik weet dat de school mij gaat bellen als alles weer normaal is. Die hoop heb ik. Ik heb er ontzettend veel zin in om iets voor die kinderen te betekenen.’

* Saskia is een verzonnen naam. Stadsring51 beschermt de privacy van haar cliënten.